May 10, 2006
اگه بخوان لیست کودکدوستان! خانواده رو تهیه کنن شک نکن که من ته ته لیستم. از شیرینی و پاکی بچه خوشم میاد اما تا 5 دقیقه! بعدش دیگه رو اعصاب منه. مگه اینکه بچههه خیلی مامانی و گوگولی و اینا باشه که اونوقت میشه 10 دقیقه. حالا اینو داشته باش... از وقتی این بچه کوچولو بود تا امسال که کلاس اوله داستان به همین روال بوده: از بدو ورود به منزلشون بچه میاد میشینه بغل دست من! انگار که میزبان خونه اونه! بعد هم یکریز باید حرف بزنه. از کلاس زبان و دوستاش و معلمش و نمره و اوووه همه چی. بعد یکی یکی اسباببازیاش، نقاشی، دیکته، دفتر زبان اصلن هرچی که تو اتاقش هست باید یه دور بیاره و به من نشون بده! فقط حال منو تصور کن! هی لبخند! هی بگم به به! چه خط خوشگلی...
شاید رفتار بچه عادی باشه. اما یه چیزی رو مطمئنم. تربیت چیزیه که تو بچههای ایرانی کم هست. تربیت واسه بچههای ما شده سلام کردن و مودب نشسن و شیش مدل کلاس رفتن و 20 گرفتن.
وقتی خود پدر و مادر تو تاکسی، اتوبوس، فروشگاه، همه جا بچه رو ملچ ملچ میبوسن و تو گرما و ترافیک، توی تاکسی میگن یه شعر بخون! خب این کودک بینوا از کجا باید آداب رو یاد بگیره؟ از کجا باید یاد بگیره که در مکانهای عمومی بلندی صدا و موضوع صحبت و رفتار با توی خونه فرق داره؟
البته تا مادر نشیم خیلی نمی تونیم خوب قضاوت کنیم. شاید خودمون هم همین مدلی بشیم!!!!
تازه من خیلی بچه دوستم اما اصلن تحمل این رفتارهای بچه ها رو ندارم. فقط امیدوارم خودم اینجوری نشم که هیچ خوشم نمیاد.
من بیشتر از پدر مادرهایی حرصم میگیره که دائم منظور بچه را از حرفی که میزنه یا کاری که می کنه برامون شرح میدن و بیشتر اوقات هم غلو می کنند
من خودم همیشه عاشق بچه ها بودم و اگه تو یک مهمونی بچه ای بود همش میرفتم با اون خودم را سرگرم میکردم به جای اینکه پیش بزرگترها بشینم و دوست داشتم که برام شعر بخونن یا وسایلشون را بهم نشون بدن و .... و هیچوقت فکر نمیکردم که این حرکات بی ادبی باشه حالا به نظر تو ادب یک بچه چیه؟ اینه که وقتی یک مهمون بزرگتر میاد خونشون یک گوشه ساکت بشینه؟ یا فقط تو اطاق خودش خودش را سرگرم کنه؟ من وقتی بچه های اینجا را میبینم تازه میفهمم که چقدر والدین ایرانی به بچه هاشون نکن بکن میگن : مهمونی میری تا بهت تعارف نکردن چیزی بر نمیداری & مودب میشینی .... در صورتی که بچه های اینجا اصلا اینجوری بزرگ نمیشن و مختارن هر کاری که میخوان بکنن ولی دیگه از سن 10 و 11 سالگی با والدینشون بیرون نمیرن که من خیلی از این موضوع بدم میاد و دلم میخواد پسرم حداقل تا قبل از دانشگاه بعضی از جاهایی را که ما میریم با ما بیاد
برام خیلی جالبه که بدونم ادب بچه ها به نظرت چیه؟ شاید من اشتباه فکر میکنم
بچه اینجا بیشتر وسیله سرگرمی . عروسک .گربه و چیزای دیگس
!!!
مگه شما تلوزیونت رو تربیت می کنی؟ می ذاری هرچی داره پخش کنه مهم هم نیست که چی پخش می کنه( اگه مهم باشد که سالها باید به این نتیجه رسیده باشی که بی خیالش بشی)
بچه هم همینطوره برای خیلی از خانواده ها
حالا اگه بگن مودب بشین که خیلی عالیه خدا نکنه سناریوی زیر باشه :
بابایی ریش عمو رو نکنیااا ( حالا جدا داره می کنه)
آخر سر هم میگه بابایی ریش عمو رو که کندی. دیدی دردش گرفت
(حالا عمو نصف ریشش دست بچه هستش
يه موردش رو هم كه شكاك گفته. بچه بايد بفهمه كه به حريم دارايي ديگران احترام بذاره. اينايي كه ميگم تخيلي نيست. ديدم بچه هايي كه اين نكات رو رعايت مي كنن. چون ياد گرفتن كه مثلن سينما جاي اونا نيست مگر اينكه فيلم كودكان باشه...
حالا تو بگو اشتباه من كجاست؟
راستی نگفتی این بچه دختره یا پسر. چون اگه پسره ممکنه عاشقت باشه. شوخی نمیکنم. نمونه اش را دیدم
Your feeling is normal, some people are not born to deal with kids! may be you are one of them but if you really cannot put up with kids be very careful about having your own child, although you will love him/her no matter what but raising him/her would be extremely difficult for you!
<< Home